Ελπίδα ΣΤ'2

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ

Μία κρύα Παραμονή Πρωτοχρονιάς, οι κάτοικοι μιάς χιονισμένης πόλης χαρούμενοι και ζεστά ντυμένοι, φορτωμένοι με ψώνια και δώρα βάδιζαν βιαστικοί προς τα γιορτινά τους σπίτια, αγνοώντας μία μικρή ορφανή πλανόδια πωλήτρια. Με σβησμένη φωνή, ψιθύριζε αχνά πως δεν ζητιάνευε αλλά πως πουλούσε σπίρτα για να ζήσει. Τότε μια άμαξα πέρασε γρήγορα και η μικρή μόλις που πρόλαβε να τραβηχτεί στην άκρη του δρόμου. Το ένα της τσόκαρο τινάχτηκε μακριά , ένα αγόρι κουκουλωμένο ζεστά το πήρε και έφυγε τρέχοντας ενώ τα σπίρτα έπεσαν από την ποδιά της και σκορπίστηκαν στον υγρό δρόμο. Το κοριτσάκι γονάτισε στο χιόνι και άρχισε να μαζεύει ένα ένα τα μουσκεμένα σπίρτα. Αυτά ήταν όλη η περιουσία της και όλος ο κόσμος της, αφού γονείς, σπίτι, οικογένεια ήταν μία μακρινή ανάμνηση γι' αυτή. Αραγε τι θα απογίνει το μικρό κορίτσι;